Zoals ze tijdens de Franse revolutie wel eens zeiden: de kop is er af. “Blond & akoestisch” komt op kruissnelheid.
In De Standaard van 31 januari stond over de premiËre in Jezus-Eik onder meer: “Met de theatertournee Blond & Akoestisch neemt De Mens allesbehalve gas terug. Het trio rond de zanger Frank Vander linden heeft zijn beste liedjes vakkundig verbouwd en brengt ze in een gezellig huiskamersfeertje. En er wordt ook veel gelachen in het salon van De Mens (…)
De Mens werd goed onthaald in CC De Bosuil. Uit de uitbundige publieksreacties bleek dat heel wat fans afgezakt waren naar Overijse voor het eerste concert van de tournee (…)
Vorig jaar vierde de groep zijn tienjarige bestaan met drie veelbesproken shows in de Ancienne Belgique. Wie toen het akoestische optreden van dat drieluik zag, wist wat hij kon verwachten: geconcentreerd samenspel, leuke alternatieve versies van nummers en veel gedol tussendoor. (…) We merkten trouwens dat we niet alleen graag naar een optreden van De Mens gaan voor de songs, maar ook voor Vander lindens droge oneliners. De zanger voelt ook perfect aan wanneer het gepalaver of de grapjes moeten worden gestaakt, een feeling die weinig rockmuzikanten bezitten. (…) De Mens mag dan net een nieuwe akoestische cd uit hebben, de groep doet zijn best om af te wijken van de plaatversies. ,”Kamer in Amsterdam” kwam fit uit de startblokken en zette aan tot handengeklap, “Ergens onderweg” blijft een song die ademt en ook in Overijse waaide het refrein fris door de zaal. De publieksfavorieten zaten in een roteigenwijze maar aanstekelijke outfit: “Einde van de eeuw” steunde op het verrassende, puntige basspel van Michel De Coster, een man die zelfs in akoestische muziek punkinvloeden weet te smokkelen. (…) We genoten ook van Vander lindens solospotje. Terwijl zijn drummer en bassist backstage “drugs gingen nuttigen” speelde de zanger een drietal verkillende liedjes. In “Patti blues” trapte hij het gaspedaal helemaal in en smeedde hij het liefdesliedje om tot een hyperkinetische folkrocksong. De romantische machoballade ,”Myriam” was een hoogtepunt; een liedje met een prachtige tekst (“Myriam, ik heb geen ervaring met de pijn die je nu voelt, zeg ik dat goed?”), gekweld en intens gezongen. De zaal hield de adem in.
De Mens is waardig ouder aan het worden. ”
Dat laatste had niet echt gehoeven, maar kom. Tot ergens in een zaal !