FRANK VANDER LINDEN LATE NIGHT: toer op gang getrokken ! (“Erg geloofwaardig…een heel sterk project”, schrijft De Standaard, zie hieronder voor de volledige recensie.)
DE MENS: nieuwe data in april en mei !
EEN NAAKTE FRANK VANDER LINDEN (De Standaard 6 maart ’06, door Brecht Ranschaert)
Dat Frank Vander linden meer kan dan alleen stevig rocken, wisten we al. Maar dat het intieme duo-project Late Night zÛ goed zou werken, hadden we niet verwacht.
Alles werd ingezet op sfeer, tijdens de premiËre die De Mens-frontman Vander linden zaterdagavond in de N9-Villa in Eeklo speelde. ,,Zonder verlangen”, met alleen gitaar en stem, gaf al meteen aan waar het die avond om zou draaien: de essentie van de songs, ontdaan van alle ballast. ,,Al heel mijn leven / Ben ik op zoek naar het geheim / Van een leeg en rustig leven / Ver van lust en zonder pijn”, zong Vander linden, en we geloofden hem. Een sterke opener.
,,Leve Sint-Valentijn” was het vervolg: een vertaling van ,,My Funny Valentine”, aangekondigd als een ,,anti-liefdeslied”. Die song is al duizenden keren herwerkt, zowat iedereen in de jazzwereld heeft er wel zijn eigen versie van, maar het zijn uitzonderingen die de bittere, cynische ondertoon van het nummer weten te vatten.
Vander linden slaagde daar maar al te goed in. Door die vertaling bleek trouwens nog maar eens hoe sterk de man is met woorden. Zijn songteksten zijn bedrieglijk eenvoudig, maar dikwijls messcherp, balancerend op de grens tussen ironie, sarcasme en ontroering. Of wat moet je anders denken van een zin als ,,Marleen, ook al heb je er maar ÈÈn, het blijft een prachtig been”?
Bij die eerste regel, gezongen na een paar grappen over Eddy Wally, lachte het publiek nog uitbundig (een beetje gegeneerd, dat wel, maar toch) – tot bleek dat dit een zÈÈr gemeend liefdeslied was.
Na de ietwat verwrongen Valentijnswensen werd pianist Klaas Gaublomme op het podium geroepen, en schakelde het duo over op enkele hits van De Mens. ,,Irene” klonk goed in die kale vorm, en ,,Seks verandert alles” nog beter. Gaublomme speelde perfect in op de tekst, en wisselde gevoelige stukken af met stevige mokerslagen op zijn klavier.
Jammer genoeg kon de pianist die creativiteit niet doorzetten in de rest van het concert: af en toe stoorde zijn gebrek aan vindingrijkheid. Maar we willen daar niet te veel over vallen: het klikte erg goed tussen de zanger en de pianist, en dat zorgde voor een perfecte, intieme sfeer.
Die sfeer was ideaal om een boel nummers van De Mens, en af en toe ook een cover, grondig te verbouwen. (Het was ons trouwens nog nooit opgevallen hoe dicht de stem van Vander linden bij die van Lou Reed ligt, tot we de erg mooie, ontroerende cover van ,,Caroline Says” hoorden.)
Zowel de covers als de eigen songs bleven stevig overeind in de sobere duo-vorm. Muzikanten die zonder bas en drums op de scËne staan, hebben maar weinig om op terug te vallen: er is geen comfortabel vangnet voor als er iets misgaat, er staat niemand achter je die stiltes opvult. Je staat, als het ware, naakt op het podium. Vander linden en Gaublomme namen het risico, en kwamen er goed mee weg.
Niet dat alles vlekkeloos verliep. Dit was de premiËre van Late Night, en af en toe ging het er nog een beetje rommelig aan toe. Toen Vander linden ,,Miss BelgiΔ (een ,,vertaling” van een nummer van Flip Kowlier) wou inzetten, bleek dat hij de eerste zin vergeten was. Pijnlijk als je dat meemaakt, natuurlijk, maar eigenlijk kon het helemaal geen kwaad.
Het voorvalletje paste perfect in de kwetsbare, open houding die de twee muzikanten aannamen. In de kleine N9-villa kwam die kwetsbaarheid erg geloofwaardig over, en dat maakte heel wat nummers nog extra ontroerend. Late Night is een heel sterk project, dat straks hopelijk een vervolg krijgt op cd.